به گزارش مشرق، فینال جام ملت‌های آسیا ۲۰۱۹ بین تیم‌های قطر و ژاپن امروز (جمعه) برگزار می‌شود. دیداری که ۱۷:۳۰ به وقت تهران در ورزشگاه زاید اسپورت سیتی شهر ابوظبی آغاز می‌شود تا ببینیم ژاپن پنجمین قهرمانی خود را ثبت خواهد کرد یا قطر شگفتی‌ساز در اولین حضورش در فینال می‌تواند سامورایی‌ها را هم غافلگیر کند. آزمون حدود یک ماهه اماراتی‌ها در حالی به پایان می‌رسد که می‌توان نمره متوسطی به کشور میزبان داد.
چهار شهر ابوظبی، دبی، العین و شارجه از مسابقات با حضور ۲۴ تیم میزبانی کردند. در این بین مشکلی به لحاظ لجستیکی در بخش میزبانی وجود نداشت و اماراتی‌ها علاوه بر آماده کردن مناسب ورزشگاه‌ها، در بخش هماهنگی و برگزاری بازی‌ها نیز شرایط خوبی داشتند، اما این میزبانی بدون ایراد هم نبود و مشکلاتی در بخش‌های مختلف وجود داشت.
بیشتر بخوانید:
دست رد AFC به ادعای امارات علیه قطری‌ها
اماراتی‌ها در بخش میزبانی از تیم‌ها تمهیدات خاصی برای تسهیل در رفت و آمد تیم‌ها در نظر گرفته بودند. اسکورت اتوبوس تیم‌ها در مسیر رفت و برگشت از هتل تا ورزشگاه‌ها وجود داشت، اما گویا اماراتی‌ها فکر برخی مسائل از جمله ترافیک سنگین شهر دبی را نکرده بودند. به طور مثال پیش از شروع دیدار ایران و عراق تنها مورد گلایه کارلوس کی‌روش ترافیک شهر دبی بود که سرمربی تیم ایران حتی به کنایه گفت کم مانده بود در دربی گم شوند. با مقایسه میزبانی اماراتی‌ها با روسیه در جام جهانی ۲۰۱۸ این مسئله قابل بررسی است. جایی که پلیس روسیه خیابان‌هایی را که اتوبوس تیم‌های مختلف در آن رفت و آمد داشت، مسدود می‌کرد تا تاخیری در برنامه‌ریزی‌ها صورت نگیرد. حداقل کار ممکن هم ایجاد راهی اختصاصی بود که به نظر این اتفاق به شکل مطلوبی صورت نگرفت.
یکی از مسائلی که چهره نامطلوبی به مسابقات می‌داد، تعمیرات شهری در اطراف تعدادی از ورزشگاه‌ها بود. هرچند این اتفاق در اطراف ورزشگاه‌های شهر ابوظبی دیده نمی‌شد، اما در بسیاری از خیابان‌های پایتخت سیاسی امارات، این اتفاق چهره شهر را نامطلوب جلوه می‌داد. فضاهای خالی اطراف ورزشگاه رشید شهر دبی یا تعمیرات شهری پشت ورزشگاه آل مکتوم این شهر و همچنین تعمیرات شهری در اطراف ورزشگاه هزاع بنزاید شهر العین، نشان می‌داد که هارمونی و هماهنگی لازم برای میزبانی از جام ملت‌ها در امارات شکل نگرفته است. در حالی که از چهار سال پیش مشخص بود که امارات میزبان جام ملت‌ها خواهد بود و مسلماً شهرداری‌های شهرهای میزبان می‌توانستند با در نظر گرفتن این موضوع تعمیرات خود را یا پیش از آغاز مسابقات به اتمام برسانند یا بخش‌های مهمی از آن را به بعد از مسابقات موکول کرده تا حداقل چهره زیبایی از شهرهای میزبان در خاطر می‌ماند.
میزبان در بخش تماشاگران مسابقات، ایرادهایی در برنامه‌ریزی داشت. اولین مورد در بخش بلیت فروشی بود و در حالی که بارها اعلام می‌شد، تمام بلیت‌ها به فروش رفته، اما دیده می‌شد که در همان مسابقات صندلی‌های زیادی خالی مانده و هوادارانی بدون بلیت بیرون ورزشگاه هستند. حتی دیده شد که برخی هواداران با وجود داشتن بلیت، برای ورود به ورزشگاه دچار مشکل می‌شدند. در این خصوص شاید دیدار امارات و قطر در نیمه‌نهایی مثال بسیار خوبی باشد و در شرایطی که ازدحام زیادی پشت درهای ورزشگاه محمد بن زاید شهر ابوظبی دیده می‌شد، اما برخی تماشاگران بلیت به دست نمی‌توانستند وارد ورزشگاه شوند. دلیل آن هم بی نظمی بیرون ورزشگاه بود که بسیاری به دنبال بلیت برای ورود به ورزشگاه بودند و همین موضوع ازدحام شدیدی را مقابل درهای ورودی ایجاد کرده بود. عجیب‌ترین اتفاق واگذاری تعداد زیادی بلیت به برخی افراد بود که این مسئله بازار سیاه را افزایش داده و قیمت بلیت مسابقات را دو، سه و چهار برابر کرده بود.
اگر بخواهیم در بخش رسانه‌ای به میزبانی اماراتی‌ها نمره‌ای بدهیم، می‌توان گفت نمره قابل قبولی است. پیش از شروع مسابقات هتل‌هایی با قیمت‌های مناسب به رسانه‌ها معرفی شده بود تا به نوعی مرکز حضور خبرنگاران برای رفت و آمد به ورزشگاه‌های مختلف باشد. در این بخش کشور میزبان مینی‌بوس‌هایی را برای خبرنگاران در نظر گرفته بود که از هتلی در شهر ابوظبی به ورزشگاه‌های مختلف در این شهر و سه شهر دیگر می‌رفت. البته شاید گاهی برنامه شاتل‌ها با برخی مسابقات هماهنگی نداشت، اما در این بخش مشکل آن چنانی وجود نداشت. کشور میزبان برای کم کردن دغدغه رسانه‌ها که برای وعده‌های غذایی خود حین انجام کار مجبور به ترک ورزشگاه‌ها نباشند، در هر بازی و البته نشست خبری قبل از بازی‌ها پذیرایی خوبی از نماینده رسانه‌ها داشت. هرچند در این بخش هم برای پذیرایی نکردن از تلویزیون قطری که حق پخش مسابقات را در دست داشت، مشکل‌تراشی شده بود تا میزبانی توام با احترام را از دست بدهند. مشکلی که برای برخی نماینده شبکه‌های تلویزیونی دیگر هم ایجاد کرده بود.
با این حال مشکل تراشی سیاسی اماراتی‌ها را نمی‌توان نادیده گرفت. هرچند این مشکل تراشی فقط با قطری‌ها بود و با وجود نگرانی‌ها از مشکل‌تراشی برای ایرانی‌ها اتفاق خاصی رخ نداد، اما این مشکلات قابل کتمان نیست. قابل کتمان نبود که اماراتی‌ها پیش از مسابقات حمایت از قطر در جام ملت‌ها را برای شهروندان خود ممنوع و حتی حامیان احتمالی را به ۳ تا ۱۵ سال حبس تهدید کرد. از طرفی به تماشاگران قطری اجازه ورود به این کشور داده نشد تا حالا یکی از فینالیست‌های جام ملت‌ها هواداری زیادی در دیدار نهایی جام نداشته باشد. حامیان قطر در سایر دیدارها نیز از کشورهای مختلف و عمدتاً عمانی بودند. حتی رسانه‌های قطری برای حضور در امارات با مشکلاتی مواجه شدند و پس از رایزنی AFC با حداقل نفرات در امارات حضور پیدا کردند. حالا این نگرانی برای دیدار فینال وجود دارد که با حضور کمرنگ ژاپنی‌ها، غیبت قطری‌ها و ممنوعیت حمایت شهروندان اماراتی از تیم ملی قطر، دیدار فینال در ورزشگاهی با حداقل تماشاگر برگزار شود.
